Co incendio do pasado luns 1 de febreiro de 2016 , non só se perdeu un edificio. Unha parte da historia pontevedresa morría coa Moda Ideal, que desde 1896 fornecera de teas e vestimenta a todo o que cruzase as súas portas. Os veciños de Pontevedra deron boa conta diso nas súas conversacións estes días e non poucos se puxeron a nomear e lembrar outros locais de corte similar, deses que consideramos emblemas da zona monumental, que acolleron xeracións de clientes e traballadores, e que se gañaron con suor formar parte da vida pontevedresa.
A rúa Real conta con tres establecementos únicos no seu xénero. A tenda de ultramarinos O Cisne leva desde 1941 servindo produtos a granel de alta calidade. «Chámame Santi», reza o cartón que colga do mandil do seu encargado. Unha mostra de proximidade a primeira vista. Presume de vender o que a el lle gusta e considera que cumpre sobradamente coa calidade esperada. O mellor para o cliente. É a terceira xeración dos Pérez que se pon tras o mostrador.
A ferraxería Galega atópase uns metros máis abaixo. Centos de pequenos caixóns poboan as súas paredes. De memoria, os seus traballadores atopan o que se desexe aínda que o cliente só teña unha mera idea do que busca, unha breve descrición. Non hai truco, son anos de experiencia, case setenta. Xusto ao seu lado, case parede con parede, colgan da porta cestas de vimbia. O traballo artesán e tradicional asume o papel protagonista en Cestigar e os seus máis de tres décadas de historia.
A madeira e a pedra son o fío condutor que une todos estes establecementos. Historia viva que impregna as paredes con anécdotas de clientes e traballadores. A farmacia de José Luís Domínguez Gómez, quizais máis coñecida por ser a farmacia da praza dá Verdura, leva inalterable desde a súa apertura en 1872. Só se puxo un novo chan de madeira anos atrás. O rexente actual tomou as súas rendas fai un par de décadas e cambiou o seu nome. A súa vella placa , e o seu nome aínda visible, aínda a conserva; Enrique Eiras.
Na praza de Curros Enríquez, a Droguería Moderna segue sendo un dos puntos clave para os estudantes de Belas Artes. O tempo non pasou por ela e a súa clientela renóvase cada ano. Á súa beira, os locais foron cambiando, pero as súas portas permanecen inalterables, desde 1924, como un clásico pontevedrés.
Irmá da tenda calcinada esta semana, A Moda Dabaixo atópase de loito. En 1896 viu tamén a luz grazas ao esforzo dos irmáns García, un deles, bisavó da actual traballadora do establecemento. O incidente, foi un duro golpe para eles. Un negocio familiar que sempre se dedicou á venda de roupa interior de cabaleiro, boinas, paraugas, camisas, maletas, baúis, e, nos últimos tempos, de pequenas locomotoras e trens de xoguete.
Seis locais que inspiran, que saben de moito, pois, as súas paredes, escoitaron de todo.
O CISE: Os Ultramarinos de toda a vida. Un belo lugar de madeira, que continúa coa venda a granel de froitos secos e especias. A calidade, a proximidade e o trato, as súas especialidades. foto capotillo
FARMACIA DA PRAZA DA VERDURA: Máis dun século vendendo saúde. O seu busto e a súa báscula son os seus acenos de identidade. Desde 1876, a farmacia estivo aberta sen apenas sufrir ningún cambio na súa estética . foto capotillo
FERRAXERÍA A GALEGA: Unha peza para cada cliente. Raro é o pontevedrés que non acudiu a eles buscando esa peza que lle faltaba. Centos de caixóns gardan parafusos, manillas e, sen dúbida, historias. foto capotillo
A MODA DE ABAIXO: De loito, pero con forzas. Aberta o mesmo ano que a Moda Ideal, en 1896, mira ao horizonte con ganas de seguir vendo entrar pola porta a vellos e novos clientes.
DROGERÍA A MODERNA : Máis viva que nunca. Desde 1924 sitúase en Curros Enríquez, pasando de xeración en xeración. Un punto de referencia non só en Pontevedra, senón en toda a comarca. foto capotillo
CESTIGAR: O arte do tradicional. Os produtos de vimbia son un habitual da rúa Real. Alí, na porta de Cestigar, os cestos artesáns dan boa conta do que oferta o interior.
Ningún comentario:
Publicar un comentario